Vandaag heb ik mogen spreken met Sven Bloem. De 25-jarige reus die graag zijn grote fysieke kracht inzet om dwars door tegenstanders heen te breken. Sven speelt op de center positie, eentje waar hij veel plezier in heeft. Al beseft hij wel dat zijn bouw hem ook heel geschikt maakt om op de 2e rij als locker te spelen, mits hij daar wat vaker in zou kunnen trainen. Maar voorlopig vindt hij zijn huidige positie leuk.
Sven heeft 16 jaar lang gevoetbald, totdat hij mocht beginnen aan zijn opleiding fysiotherapie. Toen heeft hij een stap teruggenomen van teamsporten. Na zijn opleiding begon het toch wel weer te jeuken en raakte hij in gesprek met een inmiddels oud-speler van de Alkmaarse rugbyclub, ARUFC. Zijn interesse werd geprikkeld. Met name doordat Sven het gevoel had dat hij bij de voetbal zijn Kracht en relatieve lompheid niet optimaal kon benutten, maar dit mogelijk bij rugby een groot voordeel zou zijn. Zo bedacht, zo gedaan. Sven schreef zich samen met een vriend in voor een introductiecursus en is daarna 4 jaar lang spelend lid gebleven.
Toen ik hem vroeg waarom hij nu nog steeds speelt antwoord hij overtuigd: “Het fysieke aspect, gecombineerd met een grote hoeveelheid respect en teamgevoel maken dit een mooie sport. Ik kan mijn fysieke kracht inzetten en kom eindelijk met mijn bouw tot mijn recht op het veld.”
Zijn mooiste herinneringen zijn bitterzoet. Als eerste sprak hij ervan hoe hij tijdens het vriendentoernooi (een toernooi aan het einde van het seizoen waarbij iedereen mee kan spelen, lid of niet) zijn enkel brak. Dit heeft hem een groot deel van het vervolg seizoen op de bank gezet, maar desalniettemin vond hij het een prachtige herinnering. Ook als geblesseerde speler is hij vaak aanwezig geweest om het team te ondersteunen, ook dit is een deel van het zijn van een team.
Als tweede had hij het over het afscheid van een van de helden van de Club, Bernd Verhofstad, die na jaren training geven en coaching er mee op hield. Sven sprak lovend over de manier waarop Bernd de sfeer erin hield en tijdens een zware tijd voor het team de moed er in wist te houden. Met name het respect en de dankbaarheid tegenover Bernd is wat Sven bij staat.
Maar Sven wil zichzelf ook nog blijven ontwikkelen in de sport. Hij is zich bewust van zijn fysieke kunnen, maar zou graag het spel wat beter willen leren doorgronden. “Ik ga nu nog iets te vaak zelf in, maar een beter beeld krijgen van hoe mijn teammaten staan en hoe ik ze kan bereiken zou fijn zijn.”
Ook heeft hij wat goede inzichten in hoe het team zich verder kan ontwikkelen. “Het team zou gebaat zijn bij wat meer stabiliteit in de bezetting. Ik merk het verschil als er samen door dezelfde mensen getraind wordt, dan kunnen we in de wedstrijden ook zoveel meer neer zetten.”
Toen ik hem vroeg hoe hij denkt dat het team wat meer vorm kan krijgen werd hij enthousiast. “Samen crossfitten is een optie, wij krijgen bij een crossfit box uit de omgeving korting en als we dit vaker samen zouden doen zouden we veel fitter en sterker worden als team. En zeker als we dit samen doen bouwt dit een band.” Daarnaast spreekt hij over de sfeer tijdens en na het trainen, als er meer lui blijft hangen na het trainen smeden we ook makkelijker een band. De sfeer is al goed, maar die kan altijd beter. Hij denkt dat het aankomende uitje in februari richting Rome hier een goede stap in is.
Aan het eind vroeg ik Sven nog om een paar tips voor mensen die twijfelen of ze willen beginnen met rugby. Sven legt de nadruk op het fit worden of blijven, het is een fysieke sport en dat merk je er ook aan. Daarnaast is het goed als je je openstelt voor de sport, je moet veel leren maar het team en de mensen op de club zijn altijd bereid je daarmee te helpen. De mensen van Alkmaar maken het fijn, je wordt snel opgenomen in het team en hoort er al gauw echt bij.