Colts – Utrechtse R.C./R.C. Hilversum 2                          38 – 19

R.F.C. Haarlem – De Foeste Moiden                                70 –   0

R.C. Waterland 3 – Alkmaar 2                                           15 – 73

A.S.R.V. Ascrum 2 – Alkmaar 1                                         15 – 14

 

Eerste verliespartij Alkmaarse Rugby Club.
Na de schitterende wedstrijd vorige week tegen Den Haag was het contrast met vorige week levensgroot. Werkelijk niets leek te lukken en de Alkmaarse Rugby Club verloor met 15-14 van de Amsterdamse Studenten Rugby Club Ascrum na een ruststand van 12-14. Verder lezen “Uitslagen afgelopen weekend (22/23 oktober)” →

Cl. Gelderland – Cubs                                 5 – 46

Cl. Twente – Junioren                                uitgesteld

R.F.C. Haarlem 2 – Colts                           afgelast

De Foeste Moiden – The Wild Pigs             66 – 17

Alkmaar 2 – R.C. Greate Pier 2                 114 –   0

Alkmaar 1 – Haagsche R.C. 2                     38 – 13

 

Alkmaarse Rugby Club blijft koploper na winst op Den Haag.

Voor foto’s van de Sponsordag:      https://goo.gl/photos/77KgYDB87gcF7szG8

Op de jaarlijkse sponsor dag haalde de Alkmaarse Rugby Club de volle winst binnen. Eerst wonnen de Foeste Moiden ruim van The Wild Pigs, daarna won het 2^e team zeer ruim van Greate Pier. Het 1^e team moest aantreden tegen Den Haag en won uiteindelijk toch nog ruim met 38-13 na een ruststand van 19-3. De winst werd voornamelijk in de driekwartlijn geboekt. Dit is opmerkelijk daar de driekwartlijn van Den Haag voornamelijk bestaat uit spelers van het Nederlands onder 19 team. Dus een zeer sterke tegenstander, maar Alkmaar was beter. Verder lezen “Uitslagen afgelopen weekend (15/16 oktober)” →

Zaterdag 8 oktober, een nationale feestdag in Alkmaar, een wedstrijd op het eigen veld. En nog wel tegen Amstelveen, de ongeslagen koploper in onze competitie.
In de aanloop naar de wedstrijd was er veel aandacht besteed aan de skills die nodig zijn in de wedstrijden. Tegen Castricum kwamen we misschien wel juist daarin nog tekort, in Almere hadden we daarin al stevige stappen gezet. En iedereen wist dat het tegen Amstelveen zeker nodig was om de skills op orde te hebben.

Bij aanvang van de wedstrijd leken de partijen gelijk op te gaan. Het spel golfde over het veld, dan weer dichter bij onze trylijn, dan weer dichter bij die van de Amstelveners. Na een vijftal minuten spelen was het nog steeds 0-0, en dat was bijzonder om te zien. Alkmaar rook zijn kansen, dat was te merken aan de kant van het veld waar de toeschouwers stonden en natuurlijk weer uit volle borst stonden aan te moedigen. Ook de trainers/coaches zagen dat er kansen waren en moedigden aan, maar meer nog, ze pepten op. Het ‘press, press’ was niet van de lucht. En het hielp.

Na ongeveer 10 minuten spelen openden we de score met een mooie try van Robbin en even later een evenzo mooie try van Sven. Een 10-0 stand was mooi en het enthousiasme aan de zijkant werd groter en groter. De try van Amstelveen mocht de pret niet drukken, zeker niet toen Maël de 15-5 aantekende. Misschien was dat wel de mooiste try van het seizoen. Er werd prachtig breed gespeeld, van bijna helemaal links op het veld ging de bal naar rechts, via tal van spelers. Robbin kreeg de bal en zette aan voor een ware sprint. Hij werd op de hielen gezeten door Kim, die hem keurig bij hield en daarmee de dreiging maximaliseerde. Robbin gaf een kickje tegen de bal, werd getackeld, Kim trok spelers van Amstelveen naar zich toe (door haar dreiging) en Maël kroop door het gat dat ontstond en kon daarmee de try maken. Wat een samenspel van velen (waarbij ik alleen de laatste drie noem, maar de rest van het team heeft er natuurlijk ook een mooi aandeel in gehad!).
Het as Kim die met de conversie de stand van 17-5 bepaalde.
Vlak voor rust kwamen de Amstelveners nog terug tot 17-15, maar de ruststand bood uitzicht op meer.

Bij het fluitsignaal dat de start van de tweede helft aankondigde was het Amstelveen die meteen toesloeg. Na ongeveer 15 seconden was het raak? 17-20. De tweede helft was begonnen en we moesten nog even wakker worden. Gelukkig deden we dat en nar opnieuw een mooi breed spel was het Robbin die na een lange run de 22-20 aantekende.
En toen raakten we het kwijt. De concentratie verslapte, de conditie was niet genoeg, de skills werden vergeten (en we lieten de nodige ballen weer vallen) en Amstelveen strafte dat af. We kwamen zelf niet meer tot scoren, Amstelveen juist wel en dat maakte een eindstand van 22-59.

Wat kunnen twee helften toch verschillen: in de eerste helft hebben we Amstelveen onze wil opgelegd en het spel gespeeld dat wij wilden spelen. Amstelveen had daarbij het nakijken en onze kwaliteiten kwamen mooi tot hun recht. De eerste helft bewees dat we het zeker kunnen, ook tegen teams als Amstelveen.
Maar de tweede helft gingen de koppies omlaag, gingen we twijfelen. En als het dan even niet lukt en de tegenstander maakt een paar try’s, dan weten we meteen zeker dat we veel minder goed zijn dan de tegenstander. Dan maken we de tackels niet meer, maar hangen aan het shirt van de tegenstanders of laten we ons eruit stappen bij schijnbewegingen. En op het eind komen we dan ook nog conditie te kort om het recht te zetten.

Twee eerste helften. Dat zou ideaal geweest zijn. Niet omdat we alleen eerste helften kunnen spelen, maar omdat we in onszelf geloofden in de eerste helft. Omdat we ons eigen spel speelden en lieten zien wat we kunnen. Als we dat de hele wedstrijd gaan kunnen, zijn we een heel eind verder.
Op dus naar het geloof in onszelf!

Succes in de polder

Zaterdag 24 september 2016 trok de karavaan van junioren naar Almere voor een wedstrijd tegen de Bulldogs. Na de wedstrijd tegen Castricum was er hard gewerkt aan de diverse skills, waren worden als ‘breed spel’ en ‘pressie’ gemeen goed geworden en stonden de spelers op scherp om er een mooie wedstrijd van te maken.

Snel na het begin, waarin wij vooral de bal hadden, scoorde Robbin onze eerste try. En die try was het gevolg van mooi breed spel, wat maar weer bevestigt dat onze junioren veel en snel kunnen leren.
Gerke maakte er met een ware loeier van een trap via de conversie 0-7 van.
Even leek het erop dat onze junioren dachten dat we daarmee de wedstrijd ook gespeeld hadden, want het spel kabbelde wat voort op het midden van het veld. Maar niets was minder waar. Langzaam maar zeker drongen we Almere naar achteren en, toen we redelijk dicht bij de trylijn van Almere waren, maakte Gerke een mooie interceptie en met een charmante duik maakte hij er 0-12 van. Aan de zijlijn werd sterk aan een knock on gedacht, maar de ref zag het anders, en de ref beslist. Zo is onze sport. Robbin scoorde de conversie en we hadden de 0-14 op het bord staan.
Na opnieuw Robbin (0-19) was het Danny D die midden op het veld een interceptie pleegde en het halve veld over rende, achtervolgd door half Almere. Voor ons gelukkig en voor Almere jammer: hij liet zich niet inhalen of teackelen en maakte er een wonderschone 0-24 van. De conversie van Robbin was ook raak.

We hadden duidelijk het betere van het spel en maakten het Almere niet makkelijk. We legden op heel goede wijze onze wil op en bepaalden hoe het spel ging. En dat gaf ook ruimte om eens iets te proberen. Zo gaf Robbin een kick tegen de bal en sprintte er zelf ook achteraan. Dat lukt lang niet altijd, maar nu ging het prachtig en Robbin kreeg de bal zelf weer in bezit, en maakte het ook af.
Met een stand van 0-31 gingen we de rust in.

De start van de tweede helft was een geheel andere. Al snel had Almere de kans een try te maken en liet die kans niet liggen. Omdat ook de conversie lukte was na 5 minuten spelen in de tweede helft de stand 7-31. Deze stand heeft lang op het bord gestaan. Opmerkelijk, want we waren aanzienlijk beter,
hadden wel kansen, maar gingen was slordiger spelen en verspeelden daarmee de kansen om een (nog) betere uitslag.

Niet ver voor het eind van de wedstrijd was het Sven die de stand nog wilde verbeteren. De bal in zijn armen, vier spelers van Almere aan het lijf, ploegde hij zo’n tien meter door en maakte onze laatste try. Door de gelukte conversie werd de eindstand 7-38 en kon er gedoucht worden.

Vol optimisme gingen we weer op huis aan, voor de meesten niet via de A6/A1, waar de files onafzienbaar waren, maar via de dijk Lelystad – Enkhuizen. Dat duurt wat langer, maar dat is niet erg als je een feestje in de auto’s viert. Want de winst smaakte zoet.

Zaterdag 10 september 2016, een dag met prachtig weer. Met een uitgebreide delegatie vertrekken we op tijd naar Deventer en, ondanks wat file op de weg, arriveren we ruim op tijd bij de Pickwick Players. Altijd een gezellige vereniging, gericht op rugbyen en niet op gedoe rond regeltjes enzo.

De wedstrijd begint ook met enige vertraging, omdat de cubswedstrijd vóór ons vertraging heeft opgelopen. Maar het was het wachten meer dan waard, want het werd een prachtige wedstrijd.

Voordat er een meer gedetailleerd verslag komt, móét hier geschreven moeten worden dat de overwinning een echte teamprestatie was: van zowel de spelers in het veld als de spelers en kijkers buiten het veld. Dus het noemen van namen doet degenen die niet genoemd worden te kort. Het maken van een try is een mooi moment, maar kan alleen als er een heel team voor gewerkt heeft. En dit keer was dat wel heel erg zichtbaar.

De kick off werd door Deventer genomen en wij vingen de bal. Geen bijzondere start, alleen was het, na een paar mooie combinaties en passes, binnen twee minuten al 0-5 voor ons. Robbin was de gelukkige die onze eerste try van het seizoen (in competitie) mocht scoren. Gerke nam de conversie en dat deed hij foutloos: 0-7.
Het spel vervolgde met veel op- en neergaande bewegingen, beetje meer naar onze trylijn, beetje meer naar de Deventer trylijn. Tot Maël de bal veroverde, in het eigen 22-meter gebied. En zoals Maël dat zo goed kan, ontsnapte hij aan alle spelers van Deventer en scoorde een prachtige try zonder nog Deventer spelers in de buurt. De trainers kregen de smaak te pakken en maanden op luide toon het team tot grote spoed bij het weer terugrennen naar de eigen helft, vooral om snel instructies te kunnen geven. Gerke, die met de bal naar ‘de overkant’ liep, hoorde de oproep van de trainers, en schoot met grote spoed de bal voor de conversie. Helaas mis. En even helaas bedoelden de trainers niet dat de conversie snel genomen werd. Zo zie je maar: luisteren ze een keer, is het weer niet goed. Communicatie is toch een bijzonder fenomeen.

Nadat iedereen weer opgesteld stond, mocht Deventer weer de kick off nemen. Robbin ving de bal en ging er meteen vandoor. Na heel wat meters gemaakt te hebben, speelde hij af naar Tijn, die als support meegegaan was. Tijn was meteen in staat een try te maken. En we stonden al met 0-17 voor.
Conversies zijn nog een lastige zaak, het bleef nog even bij 0-17.
Opnieuw een kick off voor Deventer en de bal voor ons. Nu was het full back Gerke die de bal ving en er vandoor ging. Door de linies heen gebroken, sprintte hij het hele veld over en maakte er 0-22 van. De conversie van (waarschijnlijk) Robbin lukte en het was 0-24.

In de trainingen horen we de trainers telkens spreken over georganiseerd fase-spel. En dan geniet het de voorkeur om een mooi twee-fase-spel neer te zetten. In de praktijk is dat natuurlijk een hele klus, want de tegenstander wil niet altijd meewerken aan je plannetjes. Maar als je met overmacht speelt, lukken meer dingen. Zo ook vandaag: een mooi spel in twee fases leidden tot een try van Maël waarna de conversie het niet werd. Toch waren we al bij 0-29.

Na een korte drinkpauze, het was echt warm en we speelden in de volle zon, gingen we vrolijk verder: Robbin maakte 0-34, Maël 0-39, de conversie van Robbin 0-41. Vlak voor rust waren er nog twee prachtige momenten: Evelien scoorde een try met een prachtige move die net voor de wedstrijd geoefend was. De try werd in de uiterste hoek gescoord, waardoor de conversie ook uit een bijna onmogelijke hoek getrapt moest worden. Het lukte Gerke de richting perfect te hebben, alleen kwam het schot net een half metertje te kort in lengte.

Tijd voor een korte pauze, met een stand van 0-46. En natuurlijk was er weer water. Er zijn deze dag heel wat bidons water doorheen gegaan. Bo en Amber en Dylan en Kees, maar ook anderen hebben enorm veel werk verzet in dienst van het team door telkens vers water te regelen. Ook als je niet in het veld staat, ben je belangrijk voor het team en dat hebben deze spelers laten zien. In dienst van het team werken, binnen en buiten het veld. Zo willen de trainers het graag zien, zo hebben we het ook afgesproken dit seizoen te doen.

De tweede helft startte meteen weer met een try voor ons: Maël zorgde voor 0-51. Omdat Gerke in de wissel stond, was het Kim die de conversie moest nemen. En met succes, met een loepzuiver schot veranderde Kim de stand in 0-53. Daarna bleef het een tijdje rustig in het scoren. Veel balbezit voor ons, maar geen try. En Deventer deed het uiterste om de 0 weg te krijgen. Een paar keer kwamen ze zeer dicht bij onze trylijn, maar telkens bleken we in staat de bal te veroveren en weer ruimte te creëren. Met nog één try van Robbin werd het uiteindelijk de eindstand van 0-58.

Gedurende de wedstrijd werden Maurice, Gawie en Erik steeds enthousiaster, maar ook gedrevener. Resultaat van trainingen zien, is heel mooi en inspirerend. Zien dat geoefende moves werken en ook in het veld gedaan worden, smaakt naar meer. Het leverde een zich bij iedere try, en later ook bij iedere mooie actie, herhalende uitspraak van Maurice: ‘Kijk, zo hoort het.’
En bij zo ongeveer iedere spelers is het tenminste een keer gezegd. En dat is een compliment aan alle junioren. Wat een begin van het seizoen!

Zondagochtend, kwart voor zes, gaat bij een groot aantal gezinnen de wekker. Het is nog vroeg en het regent ook nog eens: wat een dag om een toernooi te hebben. En nog wel in Uden.
Om even voor 7 uur verzamelen we bij de Kangeroe, schuilend onder het overkapping bij de kantoren aan de overkant en vertrekken als groot juniorenteam naar Uden.

Daar aangekomen blijken we prachtig op tijd te zijn om ons in te schrijven. De parkeerplaatsen lopen vol en groepen spelers en begeleiders stromen het terrein van Octopus, de Udense vereniging op. Kleedkamers waren er niet voor alle teams, dus omkleden in een partytent was de oplossing.

Op zaterdag was het toernooi voor de senioren al geweest en velen waren in de legertenten, geplaatst aan de rand van het veld, blijven slapen. Lege tenten mochten door de teams van vandaag gebruikt worden en ons team had meteen een mooie tent te pakken. We nestelden ons er, richtten de zaken in, zetten tafels en stoelen voor de tent en Alkmaar was er klaar voor.

Met enige vertraging door het weer (er vielen wat spetters, maar vooral een paar donderklappen) startte het toernooi met voor ons een wedstrijd tegen Enschede. Een team dat wij ook in de ‘echte’ competitie tegen zullen komen. We begonnen vol goede moed aan de wedstrijd, kregen de overhand en sloten de eerste helft af met een 5-0 voorsprong door een mooie try van Robbin.
In de tweede helft, direct na de kick off, bemachtigde Robbin de bal en maakte een try waardoor we 10-0 stonden. Nadat Enschede zich herpakt had (10-5) maakte Tijn de zaak af. De eindstand werd 15-5 en we hadden de eerste winst in dit seizoen te pakken.

Voor de tweede wedstrijd moesten we wat lang wachten. Dat heb je met toernooien: als 10 juniorenteams een dag lang wedstrijden spelen, naast colts, cubs, mini’s en benjamins. Kortom: vijf wedstrijdvelden de hele dag in gebruik voor een paar honderd spelers: het is een hoop wachten.
De tweede wedstrijd mochten we tegen SBN-combinatie spelen. SBN staat voor de Scrumbocks uit Tiel, de clubs uit Bemmel en Nieuwegein.
De wedstrijd begon met een mooie try van de hand van Maël en werd vervolgd door een evenzo mooie try door Robbin. Robbin rende van links naar rechts over het veld en rechtstreeks naar de trylijn (en dat was een heel parcours, zigzaggend allerlei SBN-spelers eruit lopend). In de tweede helft waren we heer en meester op het veld. Prachtig samenspel, veel communicatie, het elkaar coachen, alles werd gezien. Boeiend om te zien dat we alweer zoveel geleerd hadden en echt goed samenwerkten. Dat gaf ons de gelegenheid nog een drietal try’s te scoren, alle drie door Maël over de lijn geplaatst, maar heel erg het product van teamwerk.

De derde wedstrijd speelden we tegen Breda. Een aantal spelers van onze kant had al wat last van de gespeelde wedstrijden, maar we waren deze dag ook naar Uden gegaan om het nodige uit te proberen. Welke opstellingsmogelijkheden zijn er? Wie kan en wil op welke positie staan en waar komen de vaardigheden van spelers het beste naar voren? Welke strategie is de beste om succes in de wedstrijden te hebben? Vragen waar de trainers/coaches vandaag een antwoord op zochten.
Het zoeken bleek ook in de wedstrijd tegen Breda. En Breda bleek een team te zijn dat heel goed op elkaar ingespeeld was, waarschijnlijk met veel tweedejaars junioren (aan hun fysiek te zien). Het werd een wat verwarrende wedstrijd. Bijzonder om te zien dat we de samenhang in het eigen team opeens wat kwijt waren, de communicatie er even niet was en we opeens even vergaten hoe goed we eigenlijk zijn. Tijdens de wedstrijd blesseerden een aantal spelers zich, waardoor het wisselen ook nog nodig was en dat bevordert de samenhang in het spel ook niet erg.
Vlak voor het eind was er een echte lifttackle waar Kim slachtoffer van was. Aan de zijlijn waren we ervan onder de indruk, Kim vond het niet zo heel bijzonder. Nauwelijks bijgekomen van deze tackle strandde Amber in een tackle, zittend op de grond. Ze bleek echt geblesseerd te zijn en moest het veld verlaten. Uiteindelijk is Amber naar het ziekenhuis gegaan voor onderzoek en lijkt ze met kneuzingen en verrekte spieren te kampen te hebben. Oh ja, de wedstrijd eindigde in een 20-0 voor Breda, maar was misschien wel de meest leerzame wedstrijd van de dag.

Voor de laatste wedstrijd moesten de trainers/coaches hard aan het werk: maak een opstelling met de spelers die nog kunnen spelen. De meeste spelers waren behoorlijk moe, een beetje uitgespeeld voor deze dag, en met krassen en deuken. Tovaal, onze laatste tegenstander, wilden we graag laten zien hoe goed we zijn. Met alles wat we in ons hadden, zijn we de wedstrijd ingegaan. We verloren de

Cubs – R.C. The Bulldogs                               0  – 63

Junioren – Amstelveense R.C.                      22 – 59

The HanzeDogs – De Foeste Moiden           12 – 40

R.F.C. Haarlem 3 – Alkmaar 2                        0 – 39

R.C. The Pickwick Players 1 – Alkmaar 1     15 – 25

 

Deventer                                                                                                                          zondag 9 oktober 2016

 

Eindelijk winst Alkmaarse Rugby Club in Deventer.

 

In een enerverende wedstrijd won de Alkmaarse Rugby Club eindelijk eens in Deventer van de Pickwick Players. Aan het einde van de rit stond er 15-25 op het scorebord na een ruststand van 12-0. Duidelijk dus een wedstrijd met 2 helften. Verder lezen “Uitslagen afgelopen weekend:” →