Zaterdag 14 mei zijn de cubs van onze vereniging naar Den Bosch getogen voor het daar jaarlijks gehouden grote jeugdtoernooi. In totaal waren er zo’n 850 spelers, in 53 teams, 17 verenigingen aanwezig in poules voor Benjamins, Mini’s, Cubs en Junioren.

Na aankomst bleek het deelnemersveld nog aangepast en kregen we vijf wedstrijden van elk 10 minuten te spelen in onze poule. Omdat de deelname van Cubsteams groot was, waren er twee poules van elk 6 teams. Wij mochten aantreden tegen AAC (Amsterdam), Rotterdam, Twente 2 (Enschede), The Dukes 2 (Den Bosch) en t’Gooi, geen eenvoudige poule.

De start tegen Amsterdam was wervelend. Op het moment dat de Amsterdammers heel dicht bij onze trylijn genaderd waren, konden we, na een prachtige steel het hele veld oversteken. Robbin rende, met een hele horde Amsterdammers achter zich aan, het hele veld over en scoorde. Dat we ons daarna terug lieten drukken en, zoals de trainers vaststelden, achteruit gingen verdedigen, was jammer. Daardoor herpakten de Amsterdammers zich en schoorden nog 2 trys. De 10-5 eindstand was in hun voordeel, maar we deden zeker niet onder voor onze tegenstanders.

Daarna mochten we aantreden tegen ’t Gooi. Altijd een lastig team om tegen te spelen. In een wedstrijd die zich geheel en al op de helft van ’t Gooi afspeelde, kregen we het voor elkaar een prachtige try te scoren, Danny maakte hem. Loepzuiver, ook al vond ’t Gooi het geen try. Na onze score konden we de deur dichthouden en wonnen met 5-0. En dat smaakte duidelijk naar meer!

Onze wedstrijd tegen Twente 2 was een wat makkelijker verlopende partij. Ook eenzijdig, want op de helft van Enschede, maar we waren veel duidelijker de beste van het veld. Met drie trys en twee conversies eindigden we de wedstrijd met een mooie 17-0. Zover de schrijver het nog weet, waren twee van de drie de trys van Dirk en Danny. De derde try is nog even onbekend. De conversie was van Gerke.

En toen begon het betere rekenen. We begonnen mogelijkheden te zien verder te komen dan de poulefase. De diverse scenario’s werden doorgerekend en bekeken. We hadden daar ook tijd voor, want we hadden een wat lange pauze en het geheel liep ook wat uit. Maar je, wat wil je met 0-minuten wissels tussen de wedstrijden. Dat de teams over het algemeen binnen een minuut klaarstonden was een waar mirakel en leidde tot weinig tijdverlies.

Na een lange pauze en lekkere broodjes worst, mochten we tegen Rotterdam. De twee teams hielden elkaar strak in evenwicht en het spel golfde op en neer. Een paar keer braken de Rotterdammers door, maar werden achterhaald en professioneel getackeld of buiten de lijnen geparkeerd. En dat alles leidde tot een eindstand van 0-0. Natuurlijk hadden we willen winnen, maar dit was ook een mooi resultaat.

Onze laatste poulepartij was tegen The Dukes 2. Een team waar me met enig gemak van konden winnen. Een prachtige 12-0 was de eindstand, verdiend gewonnen. En toen startte het rekenwerk voor de wedstrijdleiding: de kruisfinales moesten ingericht. Wij mochten tegen The Dukes 1, de winnaars van poule 2, de andere kruisfinale was Amsterdam tegen Gouda. Wie de trys maakten zoeken we nog even na, de conversie was van Gerke.

In de laatste wedstrijd had Joshua zich geblesseerd, waar de EHBO toch bij nodig was. En de heren van de EHBO vonden dat, omdat het om de nek ging, er meer onderzoek nodig was, werd er een ambulance bij gehaald. De arts heeft Joshua op het veld onderzocht en constateerde dat het geen bezoekje aan het ziekenhuis hoefde te zijn. Gelukkig! Maar we waren er wel wat van onder de indruk. En dat zag je terug on de wedstrijd. Dat The Dukes 1 wonnen was daaraan niet te wijten, maar de grootte van de uitslag misschien wel. The Dukes 1 wonnen met 31-0.

De ‘troostfinale’ mochten we tegen Gouda spelen, die met 10-0 verloor van Amsterdam. En dat werd de wedstrijd van het seizoen. Er werd gewerkt zoals nog nooit tevoren en door alle spelers, niemand uitgezonderd. Voor iedere meter werd gewerkt. Zodra Gouda de bal had stortten wij ons in het gedruis om de bal terug te winnen. En als we de bal hadden, deden we er alles aan om de bal ook te houden.
Al een aardig eind in de wedstrijd lukte het ons een try te maken en was het Alkmaars gejuich, op en rond het veld, enorm. Maar…de ref had een fout geconstateerd en keurde de try af. De wedstrijd golfde dus verder heen en weer en de spelers van Gouda putten duidelijk hoop uit de afgekeurde try.
Tot het moment dat we, vlak voor het eind van de wedstrijd, de bal veroverden en alsnog een try maakten. Door geweldig samenspel kon Maël zich vrijspelen en de try maken, maar het was echt een teameffort!

De derde prijs was voor ons. En voor de volledigheid: de finale tussen The Dukes en Amsterdam eindigde in 19-0, waardoor The Dukes het eigen toernooi won.
Met heel veel trots, maar ook wel vermoeid, gingen we weer op huis aan. Een mooie prijs rijker.